Türkiye'nin birçok bölgesinde çeşitli sağlık sorunları ve genetik hastalıklar yaşanırken, bazı mahalleler bu durumu daha fazla hissediyor. Son günlerde gündemi sarsan bir konu, özellikle doğuştan engelli çocuk sayısının artışıyla ilgili. Ülkemizin bir köşesindeki bir mahallenin çoğu sağır ve dilsiz çocuklarla dolu. Bunların yanı sıra, yeni doğan bebeklerin büyük bir kısmı doğuştan engelli olarak hayata gözlerini açıyor. Peki, bu duruma ne sebep oluyor? Aileler, toplum ve devlet açısından bu durum nasıl bir etki yaratıyor? Bu yazımızda, tüm bu sorulara yanıt arayacağız.
Görmüş olduğumuz tablo, maalesef yalnızca bu mahalleye özgü değil. Ancak burada yaşananlar, özellikle dikkate değer bir durum ortaya koyuyor. Yerel sağlık kuruluşları ve hastaneler, doğuştan engelli çocuk sayısındaki artışı açıklamakta zorlanıyor. Uzmanlar, genetik faktörlerin yanı sıra çevresel etmenlerin de bu durumu etkileyebileceğini belirtiyor. Ailelerin geçmişte benzer sağlık sorunları yaşayan bireylerle bağlantıları, genetik geçirgenlik ihtimali, bu bölgedeki doğuştan engelli çocukların sayısını artıran unsurlar olarak öne çıkıyor.
Daha önce bu mahallede benzer vakaların olmaması, bölgede hastalıkların yaygınlaşması ile ilgili bir durumun da söz konusu olabileceğini düşündürüyor. Ailelerin birbiriyle olan genetik bağları, akraba evlilikleri ve çevresel etmenler, tüm bunlar değerlendirilmesi gereken hususlar. Dolayısıyla, bu durumun arkasında yatan nedenleri izlemek ve araştırmak, sosyal sağlık politikaları açısından büyük önem taşıyor.
Bir mahallede yaşayan aileler, doğuştan engelli çocukların artışı ile başa çıkmaya çalışıyor. İlgili sosyal hizmet kuruluşları, ailelerin desteklenmesi için çeşitli programlar uygulamaya koysa da, toplumun durumdan etkilenmeyen bölümleri bu konuyla ilgili çok da bilgi sahibi değil. Bu yüzden mahallenin içindeki ailelerin zor bir dönemden geçtiği söylenebilir. Çocukların ihtiyaçları, ebeveynlerin beklentileri ve toplumsal baskılar arasında sıkışıp kalan aileler, bazen yalnız bırakılıyor.
Aynı zamanda, yerel halkın duyarsız kalmaması gerekiyor. Mahalle sakinleri arasında dayanışma ve yardımlaşma duygusunun güçlendirilmesi, toplumun bu zorlu dönemi daha kolay aşmasını sağlayabilir. İhtiyaç duyulan sosyal ve psikolojik destek, engelli çocukların aileleri için büyük bir nefes olabileceği gibi, toplumun genel yapısını da olumlu yönde etkileyebilir.
Yetkililerin konuyla ilgili daha fazla bilinçlenmesi, eğitim ve sağlık hizmetlerinin artırılması, akraba evliliklerinin teşvik edilmemesi gibi önlemler, doğuştan engelli çocukların sayısını azaltmak adına atılması gereken adımlar arasında. Bu mahallede yaşananlar, bir uyanış çağrısı niteliğinde. Gerekli adımlar atılmazsa, gelecekte bu tür durumların diğer bölgelerde de yaygınlaşması riski bulunuyor.
Sonuç olarak, süreklilik arz eden bu durum, toplum açısından kritik bir sorunu gündeme getiriyor. Mahallelerimizde yaşanan doğuştan engelli çocuk sayısındaki artış, yalnızca bu aileleri değil, tüm toplumu etkileyen bir durumdur. Sağlık politikalarının gözden geçirilmesi, halkın bilinçlendirilmesi ve destek programlarının yaygınlaştırılması, geleceğin teminatı olacaktır.
